Bütün lambalarını yak evinin,
Ve bütün perdelerini aç,
Ve bekle gelmeyecek sevgiliyi.
Bütün ihtimalleri sonuna kadar kullan,
Umutsuz harflerle umutlu cümleler kur,
Ve yaşamak gibi anla her şeyi.
Biraz da kendini anla.
Kalbim;
Sana kanamak yakışır...
Mazideki anılar kadardır gözyaşları,
Ve hatıralar kadardır kan damlaları,
Bir gün kanamaz, ağlamaz olursun.
Belki de yorgunluğunla unutursun...
Kalbim;
Vazgeç bu sevdadan,
Kendinden geçmeden...
Seven ağlatır mı sevdiğini?
Ama seven de sendin, ağlayan da.
Hasret ilmeği dolandığında boynuna,
An ve an kanayan da,
Onu isteyende sendin son arzunda...
Kalbim;
Yargısız infazları infaz et
O seni infaz etmeden...
Sendin,
Adımlarını delice yoran.
Sendin,
Gece gündüz ağlayan.
Sendin,
Sevdayı sevda için yaşayan.
Ve sendin,
Nefes aldıkça onu arayan,
O yoksa yok olan sendin...
Kalbim;
Zamansız isyanları azad et kendinden,
O seni azad etmeden...
Bir zemheri sevda için düştün dile
Ne gurur kaldı ne onur,
Bilki;
Cehennem ateşinin odunu o'dur...
Kalbim;
Yak bu şiiri
O seni yakmadan...
çok güzel bir şiir..teşekkürler canım..
