Hep Aklımdasın Aslında
yavaş ve ağır oluyor senden kopuşum..hani öyle bıçak kesiği gibi aniden ve acısız değil..uzun ve inceden..yavaş ve ağır..ve yakan içimi en derinden.. kaçılmıyor ki ayrılıktan!seni sevmeden geçilmiyor..geçemedim yollarından..saklanmadım kuytu köşelere.. kaçamadım..sesim çıkmadı..çünkü sevmektendi hepsi, böylesi deli severken gitmek bile, çok sevmektendi..anlam vermeye çalışıyor şimdilerde küçücük yüreğim olup bitene. seviyordum çok, seviliyordum da.. "hep aklımdasın aslında ama.." diye devam eden cümlelerinin ardı arkası kesilmiyordu oysa..hep aklındaydım..sadece aklındaydım yani.. yanındaki yerim yerini önce boşluğa,sonra başkalarının varlığına bırakırken, katlanılmaz düşünceler hane-i tecavüz ediyordu zihin odalarıma..söyleme, biliyorum! ben senin hep aklındayım aslında..çözülürken o yılların içimize attığı düğümler bir bir, bir yandan da yeni yeni ilmekler ekleniyordu imrenilesi sevgimize.. hem bitiyordu, hem büyüyordu..anlamak kolay değildi, ben bundan anlayamadım olup biteni..dedim ya, çok sevmektendi hepsi!"insanı öldüren hep en sevdiğidir.." misali yaralar açıyorduk birbirimizin beyaz tenine.. yaklaştıkça yaralar, uzaklaştıkça yaralar..yaklaştıkça batan bıçaklar, uzaklaştıkça gerilen halatlardı yine içimizi ezen..darılma bana..bu uzaklık acıtır içimi.ama sen aklımdasın..söyleme, biliyorum!aslında ben senin hep aklındayım..!
