Sana yazdığım fakat bir türlü okuyamadığım onlarca mektuptan sonuncusu bu. Oysa ki ne kadar zordu benim için acıları satırlarda anlatmak. Aşk deyip geçivermem gerekse de alabora oldum gözlerinin haritasını kağıda çizerken.
Gözlerin ;
Hüznün ikiz kardeşiydi bakışların geceyi kıskandıracak kadar derin güneşi şaşırtacak kadar parlak.
Senden arta kalan birkaç kırık satır var yanımda. Alıyorum onları ve saklıyorum cebimde.
Şimşek bile yavaştı senin yanında.
Geldin .......................... geçtin.
Bir bakış bile anlatmaya yetecekken sevgimi hiçbir şey paylaşamadım seninle. Her türlü duyguyu içinde barındıran kalbime bu kez bir elvadayı sakladım ve kapattım bir daha açmamak üzere.
Geniş zamanlar umuyordum. Çirkindi bence dar vakitlere sığdırmak sevgiyi. Zamanın bu kadar telaşla geçeceğini nereden bilebilirdim ki. Oysa bahçemdeki çiçeklerin en solmazını sunacaktım sana. Ama olmadı.
Artık sevgiyle yıpranan kalbime hüküm geçmiyor. Yüreğim tıkanıyor ve yanıyor ve yanıyor ne olduğu belirsiz bu hırçın ateşle.
Bir fırtına çıkmalı. Şiddetli bir rüzgar ta ötelerde kükreyen bir kaplan gibi haykıran rüzgar.
Ancak böyle diner içimde gün be gün alevlenen bu deli yangın...
Konu: .................... ................ ................. (Okunma sayısı 978 defa)