insanların çoğu anlamıyor; ben istediğim gibi yaşarım. onlarla olmak istediğimde olurum; istemediğim zaman giderim. bu seni ürkütmüyor değil mi?
- ürkmek mi? buna bayılıyorum. ne zincir, ne ip, ne düğüm, ne kavga ne can sıkıntısı... işte sana gerçek armağan.
-burada olmam gerektiği düşündüğüm ya da tutsak olduğum için değil, yanında olmayı dünyadaki her yere tercih ettiiğim için buradayım!
hayat bir oyun mu bizimle dalga geçen yoksa işin ciddiyetine varmamız için oyun oynamaktan başka çaresi kalmayan şevkatli bir öğretmen mi?
hayat ciddiye alınamayacak kadar kısa...
ama oyun sanılamayacak kadar da gerçek!
dürüstlük oyunlarımızın bir parçası mı? dürüst olmanın ardına sığınıp acı çektirerek, ruhumuzdaki hangi sadist köpeğe kendi etlerimizi kopartıp atıyoruz acaba?
öğrenmenin yolu nereden geçiyor?oyunu izleyerek öğrenip oyuna dahil olunca mı başarı gelir yoksa acemice dahil olmak mı başarıyı getirir, öyle ya oyun belki de yerinde öğrenilmelidir!
oyunu kaybeden taraf gerçekten kaybetmiş midir? öğrenmek belki de oyunu kaybedip kaybetmemek değil, nasıl kaydettiğini farkedip değişmek ve diğer oyunlarda uygulamak için daha önce sahip olmadığın özellikler kazanmaktır.
yani kaybetmek, tuhaf bir biçimde kazanmaktır!
Konu: NE TUHAF...Kim olduğumu bilmeni istiyorum, ne büyük mutluluksun sen! (Okunma sayısı 987 defa)