kaç karanlıktan geçtim
yenilmedim...
kaç kuytuda üşüdüm
ama ölmedim...
bir sevdayı fısıldadı dudaklarım
ve dinleyen kararmış kalbim...
bir isme şarkılar tutturdu zihnim
hafızamda kalan üç sevgim;
ben şiirim gökteki hilâl'im...
bencildim...
ne çocukları düşünebildim
ne düşlerinde sevda kuşları salabildim...
bencildim ve sadece sevebilirdim
yüreğimi silebildim
kendimi silebildim
seni...
seni sadece sevdim...
bir zaman sildiğim yüreğimi dinledim,
zihnime bulandı kelimelerim
ve ben bencilliğimle yoğurdum seni
sadece seni sevdim...
çoktan ölmüştü oysa küçücük yüreğim...
çocuktum, korktum ve yüreğimi bir korla karaya boğdum...
yoktu çocukluğum ve düşlerinin varlığını senden duydum,
bencil dendi, bencil oldum
şimdi sana yürüdüğüm bitmez yolum...
yüreğimin omzunda kolum,
yüreğimi dinliyor, sana yürüyorum...
Alıntı
