Aşk'ın ''yalnızlık'' halindeyim...

[sibela85]

‘’Konuş’’ diyorsun...
Sevginin yalnızlığında,
İçimde bir yerlerde
Senin varolduğun hayallerdeyim...
Zamanın yorgunuyum,
Düşüncelerimle
Korkularımla
En çok ta sensizliğimle…
Bilmiyorsun çünkü,
Konuşamıyorum!


‘’Anlat’’ diyorsun...
Yokluğunun içinde boğuluyorum...
Çekilmiyor bu yalnızlık…
Duymuyorum yüreğimi,
İzleyemiyorum gözlerimi...
Kaçıyorum aynada ki,
Umursamaz tavrımdan...
Ürküyorum,
Uzaklığına ses çıkaramayan halimden…
Anlamıyorsun çünkü,
Anlatamıyorum!


‘’Susma’’ diyorsun...
Yokluğunun acımasızlığını
Tüm hücrelerimin buz kestiğini
Duygularıma yabancılaştığımı
Sensizliğin çaresizliğini
Dillendiremiyorum ki!


Sensizliği, bunca sessizlik anlatıyor sadece…
İçim haykırıyor…
Kelimelerim,
Dilim,
Sesim,
Yokluğuna lal…


Sensiz ''herşey'', hiçbirşey!
Seninle anlamlı cümlelerim
Seninle güzel sesim
Ve sen, yine de yoksun…
Susuyorum!


Alıştım bir yüzü kara sayfalara...
Ben seni sessizliğe emanet ettim…
Dinliyorum,
Yaşıyorum…


Ve biliyorum,
Ya çekip gitmeli
Ya da susmalı…


Oysa ben,
Aşk’ı(mı)n ‘’yalnızlık’’ halindeyim...

[gizem316]