ADAM,KADIN VE ÇOCUK...

[ozlemm]

ADAM,KADIN VE ÇOCUK...

Adam önce kitapları topladı...
kadın, kapısı kapalı, ağlıyordu..
çocuk merdivenlerde oturmuş,



zaman dursun istiyordu..
bir ayrılığın üç dalıydılar....
Birikmiş ne varsa atma zamanıydı şimdi..
çocuk merdivenlerin basamaklarını saydı..



saçlarını çözdü, bir daha ördü..
kadın kapı kolunu tutmak, kapıyı açmak,
adamın yanına gitmek istedi...
adam resimleri ayırdı,



bir ayakkabı kutusuna koydu..
çocuk kapı ziline baktı,
kadın duvardaki saate...
adam,açık olan pencereye..
Bir ayrılığın üç kahramanıydılar....



Zaman durmuyor, adam kalmıyor,
kadın engel olmuyordu...
zaman duramıyor...
adam kalamıyor...
kadın engel olamıyordu...



çocuk boynundaki ipli anahtarla kapıyı açtı..
çizgili defterinin arasından,
kuruttuğu gelincik çiçeğini aldı..
kadın balkon kapısını açtı,
rüzgar perdeleri uçurdu...
adam,açık pencereyi kapattı,
masanın örtüsünü düzeltti...



bir ayrılığın üç adımıydılar...
adam gitti... kadın kaldı... çocuk büyüdü....
şimdi gelincik bir ayakkabı kutusunda,
siyah beyaz resimlerle birlikte...
ayakkabı kutusunun anısı çocuğun kilitli kalbinde..



bir ayrılığın üç resmiydiler...
adam.. kadın ve çocuk...
perdeler..
kapı kolu...
ve merdiven....
bir ayrılığın üç şahidiydiler...


İclal AydıN