Yürekte İnsanda Yüreksizlikte,

[yucel_beyoglu]

Yazılmış bütün güzel şiirler,
Yerinde ağır...
Verilmiş bütün onurlu kavgalar,
Olağanca varlığıyla beklemekte...
Bize kalan eskiye özlem,
Anıları tazelemek,
En kötüsü bir dikiş izi üstüne,
Yenisini gitmek...

Yürekte insanda yüreksizlikte yavrum,
İşte garip tarafı bu,
Yüreği varken, yüreksizce davranmak,
Haksızlıklara baş eğmek,
Eğilen başla koyun olmak,
Sürüye katılmak, güdülmek...

Kavramları anlamak isterken,
Karmaşasında kaybolmak,
Anlam yitirmek,
Devrimi bir ritül sanmak,
Unutmak, yozlaşmak...

Problem aynı yolda yürüyememek değil,
Aynı yol üzerindeyken bile,
Gönüllerin bir olamaması bütün mesele,

Duygular dağılmış,
Cam kırıkları yerde,
Gelememek sorun değil,
Gel diyememek bütün mesele,

Boşveremiyorum senin gibi,
İçi boş fışılar, dolu fıçılardan çok ses çıkarıyorken,
Susamıyorum,
Şehrimin kaybolmuş mezarlarında bir kuş uçuyor,
Bir gecekondu karanlığında bir anne sesi,
Çok sonra hatırlıyorum o acı gerçeği,
Yürekte insanda yüreksizlikte...