Üyelere Özel > Yazıyorum...

FİLİSTİN GÜNLÜĞÜ...

(1/1)

major:
Her hangi bir gün. Ve sabahın herhangi bir saati muhtemelen 05:30 civarı. Filistin’de bir sabah….Ezan sesi duyulur Cenin’de. Minareden heryere ulaşan sese başka bir ses eşlik eder. O gece uyumamış israil. Bombalar yağıyor gökyüzünden….. Yerle bir olur minare…

Annesinin kaldırmasını beklerken bir çocuk büyük bir gürültü ile uyanır yatağından. Geride kalanlara yada gidenlere ağlamak…çocuk ikisi arasında kalır.
Yerde yatan annesini görür ilk önce. Tanınmaz halde olmasına rağmen anlar hemen. İsrail’le birçok kez karşılaşmıştır. Şimdi gözleri gökyüzünde.  Acılar içinde kıvranır çocuk, ayaklarının olmadığını şimdi anlar. Ve acı acı bağırırken bir yandan gökden düşen bombalara lanet okur yüreği yana yana. Annesinin ona verdiği kolyeyi takar ve öylece kalakalır. Ölmek için çok erken denmez oralarda. Ölümün de yaşamın da zamanı yoktur.bir gece bakmışsınız en sevdikleriniz yanınızda yok. Heryer cephedir.her an savaş anıdır. Küçücük hayatlarına onbinlerce yaşamı sığdırırlar da yine de vazgeçmezler vatanlarından. Kalem tutması gereken eller taşla sopayla karşı koyar her işgale.yatağında uyuyamaz hiçbiri. Bir gece gelecektir ölüm uykularının en tatlı anında. Rüya görmek bile ölüm nedenidir. Her isyan yenisini getirir o küçücük yüreğinde…

Çocuk biliyordur Cenin’de,Nebus’da  yada Filistin’de çocuk parkı olmadığını. Yadi yaşındaki her çocuk gibi elindeki taşları evini yıkan panzere atarak büyüyecektir. Şimdi ardında kalanlarla yeniden toplayacak yerdeki taşları.
Kalanlar…
Annesini dahi tanıyamadığı….Kalanlar..
On gün süren katliamdan sonra kalanlar….
Şimdi yeri olmayan,vücudu parçalanan ,küle dönen nice filistinli. Çoğu daha çocuk…
İnsan olmanın karşı çıkmak için yettiği bir sisteme direnmeye davet eden yedi yaşındaki nice çocuk. Elindekı ekmeği büyük bir korkuyla saklayan,gözlerinde daimi endişe olan nice çocuk.
Dünyanın gördüğü en büyük katliama tanık olan nice çocuk;
Haykırıyor hep bir ağızdan:”SESİMİ DUYAN VAR MI?”

GÖKHAN KIRCILI

Navigasyon

[0] Mesajlar